Adı Uras. 5,5 aylık. Dunya tatlisi, neseli, sakin ve kendi ile barisik bir bebek. Hayatta hic karsilastirilmadim, annem de babam da ne ablamla beni ne de baska cocuklarla bizi hic karsilastirmazdi, ikimizi de sahip oldugumuz karakterin kendimize ozel oldugunu hissettirerek buyuttuler. Ben de bunu son derece takdir ettim boyle yapmayan ebeveynler gordukce.
Ama gelin gorun ki simdi benim bir bebegim var ve karsilastirmadan tek cumle etmedim neredeyse baska bir bebekle ilk karsilasmamizda:
- uras ana kucaginda hep duruyor muydu, alya hic durmadi, hep kucakta
- uras kac saatte bir emiyor, aaa mamaya mi basladiniz ne zaman?
- uras böyle hep uyuyor muydu hemen, alya'nın uykuya dalmasi bir problem
- uras şöyle alya böyle uras şöyle alya böyle...
Hırsla ya da özenerek degil ama belki bizden 2 ay önde olmasinin da etkisiyle, belki 7/24 konsantre bir durum olduğu icin bilmiyorum kendimden hic beklemediğim bir performansla durmadan karşılaştırdım durdum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder