şimdiki çocuklar harika!

kendi kendine uyku denemeleriyle birlikte masallar diyarına adım atmış bulunuyoruz.

bilinen masallar ile bilinmeyenlerin birbirine karıştığı, yaratıcılığın üst sınırda olduğu çok tatlı bir yermiş burası. ama alya da sağ olsun elinden geldiğince yardımcı oluyor yaratıcı sürece. şöyle ki:

masal rapunzel. alya ilk kez dinler masalı--tabi rapunzelin yanındaki kadın cadıymış denmez, cadılarla henüz tanışmadık :) annesiyle birlikte mutlu mesut yaşar rapunzel, tek sıkıntıları yaşadıkları kulenin bir kapısı olmamasıdır...

ertesi gün. istek gelir alya'dan: rapunzeli anlat. ben başlarım anlatmaya, "ama kulenin kapısı yokmuş..." kısmındayken alya bir gün önce "neden kapısı yoook?" diye sorduğundan bugün bomba bir öneriyle gelir:

"anne o zaman ben oraya bir kapı yapayım!!!"

ve bu günden sonra her rapunzel masalına giriş yaptığımızda alya benden önce atlar:

"anne ben oraya kapı yaptım ya, artık oradan çıkabilirler" :)) pesss.

ve rapunzel masalı bizim için burada sonlanır, daha doğrusu rapunzel isimli bir masal duyulur ama isim benzerliği, başka bir kısmı benzemiyor artık :)

yeri gelmişken çocuk kitapları yazarı Aytül Akal'ın(babannemizin) kitap yazmaya nasıl başladığını biliyor muydunuz? onun döneminde çocuk edebiyatı bu kadar çeşitli ve yaygın değilmiş, küçük oğlu yeni ve daha değişik masallar istedikçe o da masal uydurmak zorunda kalmış, ve şimdi yüzü geçen sayıda kitaba dönüşmüş bunlar. alya'nın şuanda içlerinde en sevdiği "sindrealla olmak isteyen kiz"
şimdi şimdi anlayabiliyorum annemi, ve ondan beklenen talebi :)

herkese masalsı pazarlar dilerim...