hani olur ya

hani olur ya bazen,

elindeki işlerin çokluğundan nereden başlayacağını bilemediğin,

öncelik listesi yapamadığın, tıkanıp kaldığın,

işte tam öyle bir hafta geçirirken, 

hafiften bir de nezle geçirmek,

ama yatma lüksüne sahip olmayıp

aslında gayet de iyi hissediyormuş gibi

sanki iş yerinde en zor günlerinden birini geçiren sen değilmişsin gibi

evdeki ufaklıkla koşturup taklalalar atmak,

gece sonunda ondan önce uyuyakalmak,

ertesi sabah güne başlarken pek de hazır olmamak

çünkü bir önceki günü nasıl bitirdiğini bile hatırlamamak,

içinin dışının ıhlamur olması,

üstüne bir de taşınma telaşında olmak 

derken yakın bir arkadaşından içini ısıtan bir mesaj almak

" blog yazmiyosun.endiselenmeye basliim mi?"

canımm benim endişelenme :)

sadece kendimi kaybettim bir süreliğine, hükümsüzdür.