zorunlu iş seyahatine ilk tepkim "-olmaz gidemem, alya bensiz uyuyamaz, uyandığında geri uykuya bensiz dalamaz, gece bensiz/onsuz geçmez". bunca zamandır bir sürü kez gid(e)mediğim oldu iş gezilerine, sağ olsunlar idare ettiler beni ama bu sefer biraz farklı. gitmem lazım.
ben alya doğduğundan beri yani tam 22 aydır alya'sız uyumadım gece, fikri bile bir garip geliyor, gözlerim sulanıyor bunu düşününce.
ama sonra günler süren alternatif tartışmaları sonucu sağolsunlar ailelerimizin ve bakıcımızın bizim evde kamp! kurması şartıyla geldim uzaklara.
ve her gün gibi bugün de geçti, aradaki kilometrelerden bağımsız.
başarılı bir günün ardından akşam yemekte 7 gibi telefonum çaldı, daha erken olduğu için henüz meraklanmaya başlamamıştım. alya istemiş "-anneyi arayalım" diye. derhal içim burkuldu onun tatlı ses tonuna. telefonda konuşmak için babanneyi ananneyi arayalım arayalım diye tutturuyor normalde ama bir çok kez sadece dinliyor, "bak kapatalım konuşmayacaksan" desek de konuşmuyor. ama bu sefer "alya anne kapatsın mı konuşmayacaksan" dediğinde kızım en soft sesiyle babası ne diyorsa tekrarlıyor:
"alo"... "anne"..."ben mama yedim"... "parka gittim"..."hoşçakal"... bir de "öptüm" dedirtiyor babası. koşup sarılmak istiyorum. derin bir nefes alıp masaya dönüp kendimi sohbete ve leziz yöresel içliköfteye kaptırmaya çalışıyorum.
yarım saat sonra uyudu mesajı geliyor. oh. bu kadar kolay mı!.
ve şimdi 12 oldu saat, alya hiç uyanmamış, evde kamp kuran ahali sohbet ediyor, herkesin keyfi yerinde--itiraf ediyorum benim de. kesintiye uğramadan yetişkin muhabbeti yapabilmek şömine başında yenen harika bir yemek sırasında, ve sonrasında kendime ayrılmış bir kaç saat hoşuma gidiyor. kafam yine de azıcık dolu, şu anneliğin ne zor ne çelişkili bir ruh hali olduğuna dair.
dünya yine normal hızında dönüyor, göz yaşları hücum etmiyor. ve ben deliksiz uykuma hazırlanıyorum.
....
çok merak ediyorum siz ilk gece ayrılığınızda bebeğiniz kaç aylıktı? neler yaşadınız, nasıl hissettiniz? yoksa ayrılmadınız mı hiç? hangisi sağlıklı?
Nazlı, seni anlayabiliyorum ama bence ayrılmakta gerekli. Ben mesela özellikle arada bir ananesinde halasında bırakıyorum. Bize bağımlı olmasınlar istediğimden.
YanıtlaSilİlk uzun süreli bırakışımız Defne içindi. Semih ben ve babası 9 günlük yurtdışı tatiline gittik. Defne de ananesi ile benim ananemin yanına gittiler. Emin ellerde olduğunu bildikten sonra ben rahatsız olmuyorum. Dediğim gibi dibimden ayrılmayan çocuklar istemediğimden belki de.
bunlar tamamen benim düşüncelerim, ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmiyorum. Sanki özgüvenleri daha bir oturacakmış gibi geliyor bu tür ayrılıklarda.
Aklın kalmıyor mu kalıyor, e bu da işin annelik kısmı: )
Opuyorum seni...
Ayşegülcüm bağımlılık konusunda haklı olabilirsin, hem annem de hep anlatır tatillere bizi ananeme bırakıp giderlermiş, cok da severim sahsen ananem de kalmayı, halen de:) Bu ilk ayrılık oldugu icin fazla duygusallastim muhtemelen :)
SilCanım seni çok iyi anlıyorum ben bebeğimden ilk ayrıldığımda 8 aylıktı ,eşim gemide olduğu için uzun süre eve gelememişti beni yanına çağırdı Ada 'da çok küçük ve kış olduğundan dolayı onu götüremezdim ama çok zor olmuştu sürekli netten kameralı görüşüyorum sürekli telefonla aradım mama yedimi uyudumu her an sordum sesini duydum ve döndüğümde sanki bana küsmüştü kuzum ay şimdi o günleri hatırladım ve çok duygulandım Allah hiç birimizi evlatlarından ayırmasın inşallah:)
YanıtlaSilYaa cok kucukmus 8 aylık, ama diger yandan da aslında minikken daha pek bilincli degilken daha mı kolay olur ayrılık diye dusunuyorken kustu diyorsun, belki de bizim anneler olarak fazla hassasligimiz mi acaba. Babalar hic boyle seyler yasamıyor ya ben de ona sasip kaliyorum :) Aynen, amin hic bir cocugu allah ayırmasın anneden babadan..
Silcanım benim ya...
YanıtlaSilsag salim atlattık simdi ben bu yorumu yazarken :) operim kocaman
SilNazlıııı sen de hoşgeldin aramıza :))Beray tam 39 aylık oldu ve 2 kere ayrıldım. Üstelik ilk ayrılışım 2 hafta sürdü. Beray sanırım 24 aylık falandı. Bloga baktım ama bulamadım kaydı :) Annem geldi, dayısı babası ve ananesiyle kaldı. İlk başta çok tedirgindim ne olacaktı başlarda kapıya gitmiş beni aramış ama sonra alışmış. Ne yalan söyliyeyim içim içimi yiyerek gitmiştim ama tam 2 yaş sendromundan ve uykusuzluktan kafayı yemiş olduğum bu dönemde çok çok iyi gelmişti bana. Kameradan beni gördüğü an kucağıma gelmek istemesi çok acıtmıştı içimi :( Allah kimseyi annesiz-babasız bırakmasın. Ama şimdi arkadaşlarıma hep söylüyorum biraz mola verin uzaklaşın zaman zaman kısa molalar vermek daha sinirli ve tahammülsüz bir anne olmaktan alıkoyuyor çünkü...
YanıtlaSilHoşbulduuuk Selcencimm :)Kameradan kucağına gelmek istemesi insanın içini bir kotu yapıyor. Ama zaten büyüdügünde--simdi bile sorsan Beray'a-- hatırlamıyordur, biz anneler olarak kendimize asiri yuk bindiriyoruz, hersey gibi bu ayrılık konusunu da normal dusunmek lazim, dedigin gibi annenin kendine gelmesi icin bile gerekli. Sevgiler
SilBiz henüz ayrılmadık gece de neredeyse gündüz de.
YanıtlaSilBir senedir gündüz bile bir yere bırakıp çıktığım üçtür beştir.
Ama ayrılmak doğru olanı sanırım iki taraf için de mola lazım.
Bu arada Alya kuzusunun nazı sanaymış bak ne güzel uyumuş. Sen yanında olsan kaç kere uyanıp koynuna girmeye çalışacaktı kimbilir ;)
Güzcüm, ilk ayrılıgında anarsın beni o zaman :) Tabii tek nazı bana, benden baskasıyla cok guzel yemek de yiyor, uykusunu da uyuyor :) Yani bence ayrılık saglikli evet ama cok sıkılmadıysan illa da sart degil, hersey sende bitiyor. Eger bunaldıysan gece degil sadec gunduz bile birakabilecegin birileri varsa iyi gelebilir sana. Ama zaten sikayetin yoksa en guzeli birlikte olmak tabi bebeginle.
Silokurken çok etkilendim ne kadar güzel bir duygudur annelik:)hiçç ayrılıklarınız olmaz umarım sevgiler
YanıtlaSilinşallah Ömürcüm, zorunlu ayrılıklar olmasın inşallah. Annelik çok güzel evet de bir çelişkiler yumağı ki sorma gitsin. :)
Silaslında kısacık ayrılıklar çocuklara da bize de iyi geliyor bence.. bir nefes almalı arada ama tabiki ben de gerektiğinde çok çok zor bırakıp, çok özlüyorum...
YanıtlaSilaslında Dilek sanırım iyi ya da kötü bir şekilde zaten hatırlamayacakları kadar kısa küçük bir ayrıntı gibi görünüyor çocuklar için ayrılıklar sanki. kesinlikle ben de, iyi gelse de nasıl sarıp sarmaladım dönüşte anlatamam, çok özleniyor çok :)
Silİyi geçtiğine çok sevindim,nadiren de olsa böyle şeylerin anneye babaya iyi gelebileceğini düşünüyorum ama henüz yaşamadım.Birçok arkadaşım vardiyali işlerde çalışıyor,bazen günlerce yoklar iş gezileri yüzünden.Onları görünce çok üzlüyorum ama alışmılar mecburen:(O yüzden çok şanslı olduğunu düşünüyorum Nazlıcım,zorunlu haller dışında her gece onun yanındasın:)
YanıtlaSilTubannecim inşallah da rızan dışında ayrılmak zorunda kalmassın, ama çok haklısın, kendimi yine de çok şanslı görüyorum, dediğin gibi zorunlu ayrılıklar yaşayan bir sürü insan var, herkes kendi rutinine alışıyor bir şekilde. Hayat bu :) Öperim
Silsen anlattın ben fena oldum sanki.. ben de şimdiye kadar dilasız uyumadım.. neler hissettiğini anlamam zor.. hem özgürlüğün tadını çıkarmak hem de onunla olmayı özlemek nasıl bir çelişkidir kimbilir.. tez zamanda son bulsun bu ayrılık inşallah..
YanıtlaSilSevgicim, sen ve senin gibi henuz bebeginden ayrılmamış tüm anneler umarım rıxaaları dısında ayrılmazlar, ama ayrılık de o kadar da kotu olmuyormus diger yandan. Ahh ah iste annelik ve celiskileri, hep boyle mi devam edecek merak ediyorum :)
Silnetice itibari ile sen mecburiyetten böyle bir ayrılık yaşadın! keyfi değil..
YanıtlaSilkeyfi bile olsa bu kötü bir şey değil..
kötü düşünmek kötü şeyler doğuruyor. bak Alya'nın kimseye hatta kendisine bile bir eziyeti olmamış. Bu seni ve evdeki kamp halkını ne kadar mutlu kılmıştır!
Aynen Emrecim zorunlu ya da degil ayrılık o kadar da kotu degilmis, ama tabi aklinin arkada kalmasına gerek kalmayacak insanlar olunca daha kolay geciyor tabi ayrılıkç Bir de biliyorsun ki kısa sureligine, zaten de is yogunlugundan pek aklina gelcek fırsat olmayınca idare ettim :)
SilSevgili Nazlı,
YanıtlaSilİsimleri yazıp blogda yayınlasam yalan yanlış bir şey yazmamış olurum, bahsettiğin bu endişe, suçluluk, özlem, üzüntü, şaşkınlık, rahatlık, güven, özgürlük..... karışımını ben de hissetmiştim ilk ayrıldığımda....sonraki ayrılıklarda özlem kaldı sadece şimdi düşündüğümde
Çoooook zordur,çoookkkk...
ama birlikte büyüyoruz işte, onunda en güzel örneğidir aslında
Yine çok güzel yazmışsın, çok güzel özetlemişsin durumu her zamanki gibi :) çok doğru öyle ya da böyle hayatın güzelliklerini de zorluklarını da birlikte yaşayazağız. Öperim kocaman
Silseni üzse de belki de iyi birşeydir bu minik ayrılık Nazlı,üzülme..ben Özgün'e bağımlı oldum mesela,bu ne kadar doğru birşey bilmiyorum.belki onun gelişimine,birey olmasına,anneye bağımlı olmadığını anlamasına faydalı bile olabilir böyle minicik ayrılıklar..üzülme,kötü birşey değil ki bu,hata değil,suç değil
YanıtlaSilSorma, ben de bağımlı oldum, bu kadar zor gelmesi de ondan. Sanırım 1 geceyi ozellikle ilk geceyi gecirdikten sonrası biraz daha normal gelecek :) Allah ayırmasın :)
Silyaa çok zordur cidden. biz birlikte yatıyoruz ya. bırak başka yerlerde uyumayı daha yan odada onsuz uyumayı bile beceremedim.
YanıtlaSilBir an önce ayrılmam lazım benim de.
Aslında farkettiysen sorun biziz. Bak sütümü içtim, parka gittim diyip ooh uyuyor onlar.
aynenn. kesinlikle sorun bizde. ben emzirmeyi bile birakamıyorum, ondan daha bagimliyim emzirmeye bile :)) onlar her anlamda bizim yansımamız sanirim, biz ozgurlesince onlar da bagimsizlasacak heralde :)
Sil