Sakın uyuma

 

 

Dün gece işten geç geldim, yorgun, mutsuz, Alya yatağındaydı babasıyla, uyumak üzere ama beni bekliyordu. Hemen yanına sokuldum ve dedim ki ilk defa: "Alya sakın uyuma! çok özledim seni, olur mu."

Normalde uyu, uyu diyen anne tersini söylerse o da aynısını yapar:

"Anne, ama ben her an uyuyabilirim, çok uykum geldi" :)

Ve tabi ki sonra karanlıkta 2 saat sohbet ettik, güldük, kıkırdadık, boğuştuk. Işığa hiç ihtiyacımız olmadı. Bana hiç anlatmadığı kadar arkadaşlarını ve okulunu anlattı. Ve sanırım ilk dedikodumuzu da yaptık! Ama size anlatamam hangi arkadaşı daha komik, hangisi sınıftan çıkıyor ya da hangisi palyaço taklidi yapıyor, aramızda :)

Alya daha küçükken diğer bloglarda okurdum bu tür yaratıcı heyecanlandırıcı diyalogları, özenirdim, şimdi bakıyorum da sürekli diyaloglardan bahsediyorum ama bir zaman en büyük motivasyonum fotoğraf çekmek ise şimdi de bu diyaloglar.

Yakında alışır mıyım yoksa hep böyle şaşırtmaya ve eğlendirmeye devam mı ediyor acaba? Tek bildiğim beni tamamlıyor ve dengeliyor, şimdiden ve herşeyiyle. Üstelik sadece benimkine ve babasınınkine değil, dokunduğu tüm hayatlara renk veriyor. Bir gün kendi işimi yaparsam mutlaka çocuklarla olacak...

Bu sabah

"(h)av"

direk gözüm açıldı tabi, sabahın ilk ışıkları odaya dolmuş, ev sessiz, 

sonra tekrar:

"(h)av"

fransız gırtlağı ile, "h"'yi biraz yutarak. Sonra art arda

"hav, hav"

ve birden dank etti sanırım uykudan uyanmış olduğu, hemen yatağında ayağa kalkmaya çalışırken, diğer yandan gözlerini açmaya ve bir yandan da "anne" diye seslenmeye başladı. Evet gözlerini açmadan yatakta otomatikman ayağa kalkıyor uyanır uyanmaz :) Ben zaten hazır olda bekliyordum, ve dünyanın en tatlı "hav"lamalarını beynimin en özel köşesine koyuyordum.

Ancak görme özürlülerin sahip olduğu türden bir duyma yetisi/algısı ile benim hiç dikkatimi çekmeyen sesleri işitiyor ve tekrarlıyor Alya, inanılmaz.

Yeni doğum yapmış arkadaşıma söylüyordum daha yeni:

"6 ay sıkın dişinizi, 6 aylıktan itibaren her ay bir öncekinden daha tatlı oluyor",

ama sanırım bu bıdı bıdı konuşma ve ses çalışmaları en en tatlısı.

Büyükannemin evindeyiz, gidip geliyorduk arada, ama bu sefer Alya diğer yerleri bitirmiş olcak ki ilk defa şömineyi keşfetti. O dünyayı keşfederken onu seyretmeye bayılıyorum; elinde evirip çeviriyor, yetmiyor ıssırıyor, tadına! bakıyor--buarada bu tadına bakma ne zaman bitecek sabırsızlanarak bekliyoruz--
Her yeni gün yeni bir kelime öğreniyor, bugünkü mesela "bak"
Beni taklit ediyor, ben dedikten sonra "bak", o da söylüyor "bak" o söyleyince ben heyecandan ve keyiften tekrar ediyorum "bak" sonra tekrar o "bak"
Birimiz sıkılana kadar devam ediyor bu durum :) 

Baharda Şehir

Güneş ışığında dönüyorum eve işten

Hızlı hızlı

Hemen bir şeyler atıştırıp hoop alıyoruz soluğu dışarda Alya ile

Ağaçlar rengarenk,

Çimler yemyeşil,

Hava misss

Bütün çiçekleri koparıyoruz

Kedilerin peşinden koşturuyoruz, nam-ı diğer: "Edi"

Her geçen kuşa onlarınkine benzer bir ses çıkarıyoruz

Favorimiz karganınki "Gak"

Önce Alya, sonra ben: "Gak"

Baharda şehir hep daha yaşanası, ama

Bu sene her gün yaptığımız doğa ziyaretlerimizle özellikle

Bahar ayrı güzel,

Şehir ayrı.

Anne Memee!

Bu bıdırık bugün sabah "Anne, meme" diye uyandı, ve uyandırdı!

Net ve en yumuşak ses tonuyla

Tam da doktorla konuşmuşken artık sabah uyandığında meme vermemeyi kahvaltısını geciktirdiğinden.

Ama hiç umruma gelmedi

Bir anda duydum ya o büyülü! :) kelimeleri

Uykum(uz) açıldı anında benim de babasının da

Neresinden nasıl öpeceğimi şaşırdım

Heyecandan