Koleksiyoncu

 

Küçükken benim bir peçete koleksiyonum vardı.

Renk renk, desen desen peçeteler

Hepsinden birer adet.

O günlerde bu kadar çok çeşit bulunmazdı kolay kolay.

Misafirliğe gittiğimizde değişik bir peçete görürsem gözüm parlardı

Sanki değerli bir taş görmüşüm gibi,

O peçeteyi kullanmaz, koleksiyonuma koyardım.

Bir süre sonra annem ve annanem de benim için peçete toplamaya başlamıştı hatta

Arada açar teker teker bakar, özenle geri koyardım kutusuna.

Universiteye kadar.

 

Şimdi yeni başlayan bir merakım var

Minik (vintage) tabaklar

Eskicilerde mevcut,

Soyları tükenmiş

ilk kez Thassos'un köyünde bir eskicide çok beğenmiştim bir tabak

60Euro

Minicik bir tabak

Adam demişti ki

"-Ama bu Rosenbahl"

Neyse o, kimse o Rosenbahl
Kıyamadım o zaman.

Kaldı aklım.

Sonra başladım dolanmaya
Çukurcuma'da.
Gözlerim yine başladı parlamaya
Birilerinin istemeyip attığı minik pek kibar tabakları gördükçe
Hacımemiş'te buldum bu tabakları da, Çeşme'de
Ve başladı koleksiyonum.

Not:Baykuş'lu tabak sadece Bozcaada'dan, ve pek vintage sayılmaz ama idare edecek kadar güzel.

Vintage günler dilerim...

Miss Zeynep

Sabah tesadüfen instagram hesabını gördüm: misszynp

O andan beri fotoğraflarının içinde kendimi kaybettim.

bir "stilllife" bu kadar mı güzel resmedilir...

 

Buradaki fotoğraflar size de yetmedi değil mi,

Bu yetenekli güzel insanın bloguna buyurun lütfen:

http://misszynp.blogspot.com/

 

Daha güzel fotoğraflar bulamazdım bayram öncesi

Size diyebilmek için

Sevdiklerinizle mutlu ve huzurlu bayramlar.

 

Tekrar görüşene kadar kendinize iyi bakın efenim...

 

hiç giyinmemesinden iyidir

Herşey evde sütün bitmesiyle başladı. Markete gitmek için giyinmemiz gerekti. 1 yaş doğum günü kıyafetiyle başladı giyinme faslımız. Sonra öğrendim ki amacı en fazla "dönen" eteği bulmakmış, sebebi sonra geldi:

"Anne, Kerem'e göstermek istiyorum"

Kerem, karşı komşumuz, 6 yaşında. Bizimki 3! 1 hafta içinde önce "kendi evine çıkma" fikri, sonra bu karşı komşunun oğluna eteğini göstermek istemesi filan neler oluyor yahu!

Sonra devam etti : Yeni bir şey giymek istiyormuş. Herşeyi eskiymiş.

Diye diye gerçekten tam 1 saat sürdü giyinmesi. Ne o, markete gidicez.

Evet oldu, bizde de başladı giyinme(me) krizleri. Zaten kendi seçiyordu ne giyeceğini epeydir, rüküş müküş karışmıyordum, hele o siyah ayakkabıları almaz olaydım, herşeyi altına onlar. Ona da tamam. Kişiliği gelişecekmiş, kendine güveni oluşuyormuş, peki tamam. Ama bir de şimdi kıyafet beğenmeme faslı başladı. Meğer neymiş, ne giyerse giysin hiç giyinmemesinden iyiymiş.

 

 

 Sonradan gelen itiraf :

 

1 saatin yarım saatine, camdan içeri usulca misafirimiz olan harika bir öğleden sonrası güneşinde, elinde makine kızının peşinde dolanan anne sebep olmuş olabilir. :)

 

Herkese güzel ilham dolu haftalar!

Pazar Ritueli

Bu pazar ve her pazar olduğu gibi geçenlerde yine bir pazar günü ama bu sefer minik misafirlerimiz için bir takım hazırlıklar peşindeydik.

işte misafirlerimiz bir dünya tatlısı Asya

  tabi sizce kim en minik misafirimizi bu hale getirdi, etrafını donattı ki düşmesin?

Bu da bu pazar bir yenidoğan ziyaretine götürdüğümüz cupcake tasarımıyla body ve çorap.
Çok ama çok tatlı değil mi :)

you are my wild

Portre fotoğrafından çok fotoğrafın bir hikaye anlatması hoşuma gidiyor benim. Herkesin bir hikayesi olduğu gibi her fotoğrafın da  bir hikayesi olmalı. Alya ile birlikte geri gelen fotoğraf tutkum sonrası çocuk fotoğraflarının bu anlamda en coşkulu, en doğal ve en güzel hikayeleri anlattığını keşfederken, her biri acaip hikayeler anlatan ve yaşayan fotoğraflarla dolu bir proje ile karşılaştım: you are my wild.

14 fotoğrafçının biraraya gelmesiyle oluşan bir proje, you are my wild, her hafta çocuklarının bir fotoğrafını paylaşıyorlar, ve ortaya bu müthiş iham veren, bakmaya doyamadığınız fotoğraflar çıkıyor.
Ben kendi dönüp dönüp baktıklarımı koydum buraya, siz daha fazlasını:

#youaremywild hashtag ile instagramda ya da
http://youaremywild.wordpress.com/ internet sitelerinden takip edebilirsiniz.

internetin dünyayı küçülten, dünyadaki tüm güzelliklerden haberdar olmamızı sağlayan ve bizi birbirimize yaklaştıran yapısı muhteşem değil mi!?

mutlu cumalar!

Nisan

En sevdiğim ay gelmiş, hoşgelmiş.. Senenin en neşeli günüyle başlayan bu ayı sevmeyen var mı ki zaten?  Doğanın uyanışının enerjiisini beraberinde getirmesi ile birlikte doğumgünü ayım da olur kendileri, kalbimde yeri zaten ayrıydı, ama ayrıca her sene de sebeplerim artıyor, annemin(halk arasında kayınvalide) doğum günü benden 5 gün önce, ve tabi 2 sene önce de Alya katıldı aramıza. Belli olduğu gibi doğum günlerine önem veren tiplerdenim ben. Seneler geçtikçe beklentiyi aşağı çeksem de yine de sıradan bir dün gibi değildir benim için, öyleymiş gibi davranana da kızarım :)

Sizce de öyle değil mi ama?

Bahar gibi ılık, neşeli, renkli ve mis kokulu bir hafta olsun.

Güllü dallı Lifestyle ve Nezih'te imza günü

Cumartesi gecesi çiçek alasım tuttu. Normalde kıyamıyorum çiçeğe verilen paraya, 1-2 güne soluyor, hem de öööyle kötü kokuyor ki sonunda. Ama bu sefer kıydım :) Pazar sabahı  harika bir güneşe uyandık. Minik kahvaltı sonrası çiçeklerin ve canım arkadaşlarımın aldığı Bedri Rahmi imzalı çay takımının dayanılmaz cazibesi ile masanın üzerine! kuruldum ilk "lifestyle" fotoğraflarım için.

Artık her yaptığım işte Alya'nın etrafta/sağda/solda/sırtımda! olmasına öyle alıştım ki.  Beni öyle masa tepelerinde görünce O da tabi ki kısa bir süre sonra masanın üzerindeki yerini aldı, hiç kaçırır mı bu fırsatı. Deli olmalıyım, bundan sonra biraz zor derim masaya çıkılmaz diye! Sanat zor iş kardeşim, pahalıya patlıyor :)

Cumartesi bir güzellik daha yaşadık, babannemizle tekrar tekrar gurur duyduk, keşke daha önce sizlere de duyurabilseydim. Şaşkınbakkal Nezih'te Aytül Akal imza günü vardı, biz de oradaydık çoluk çocuk tabi. Bu tarz kalabalık ve babannenin extra ilgi gördüğü ortamlarda Alya'nın sanki evde pijamalarla oturuyormuşçasına doğal bir şekilde babannesine sokulmasını, babanne diye etrafı inletmesini ve tüm bu doğallığını seyretmek çok keyifli oluyor. Bir sonraki imza gününde görüşmek üzere! :)

50s

Yıl 1955

Yıl 2011

Dünyanın en tonton annanesi, annanem dün öğleden sonra elinde bu fotoğraflarla çıkageldiğinde sevinçten havalara uçtum, şu hayatta en değer verdiğim şey sevdiklerimse ikinci sırada onlara dair anılar yer alıyor. 

Bu tarz vintage fotoğraflara da zaten bayılıyorum, çok özel çok güzel değiller mi sizce de? 1955 senesinde annanemin elbiselerinin güzelliğine--kendi dikermiş!, duruşunun asilliğine, cildinin kaymaklığına hayran kaldım.

Pozlar hep yan buarada farkettiniz mi! Daha özenli, daha kıymetli sanki herşey o dönem. Sizin de var mı annenize, babanıza, büyüklerinize dair böyle harika fotoğraflar? 

Rengarenk bir haftasonu olsun!

Foto ilham Shannon Sewell 

Ayakkabılar da harika değil mi, ayaklardan tatlı olmasınlar tabi :)

Rengarenk çok güzel bir haftasonu olsun.

Max Wanger

Önce fotoğrafçı Max Wanger'dan minimalist, sade, mükemmel ilham verici fotoğraflar:

Sonra ondan ilham alan naçizane bendenizin çalışmaları:

Max Wanger'in muhteşem fotoğraf portfolyosuna bakmak isterseniz buraya:
http://www.maxwangerblog.com/