Pazar Ritueli

Bu pazar ve her pazar olduğu gibi geçenlerde yine bir pazar günü ama bu sefer minik misafirlerimiz için bir takım hazırlıklar peşindeydik.

işte misafirlerimiz bir dünya tatlısı Asya

  tabi sizce kim en minik misafirimizi bu hale getirdi, etrafını donattı ki düşmesin?

Bu da bu pazar bir yenidoğan ziyaretine götürdüğümüz cupcake tasarımıyla body ve çorap.
Çok ama çok tatlı değil mi :)

Ev Yapımı Bruschetta

MSA(Mutfak Sanatları Akedemisi) mezunu, harika pastalar yapan mükemmeliyetçi mi mükemmeliyetçi bir arkadaşıma bu pazar sabahı yaptıktan ve "yediğim en iyi bruschetta" övgüsünü aldıktan sonra sizinle de paylaşmak istedim, naçizane. 

Yapılışı ile birlikte malzemeler :

- 1 Adet ekmek(ekmek taze olursa daha güzel oluyor)

Pişirme kağıdı üzerine ekmekler diziliyor.

- 2 Adet orta boy domates (yumuşak ve bol sulu domates ile daha güzel)
- 1 adet küçük boy kuru soğan
- 10-12 adet maydanoz

Minik minik doğranıp derince bir kaba atılıyor. Ne kadar küçük doğranırsa yukardaki 3lü o kadar güzel oluyor, hem domatesin bol suyu çıkıyor.

- 1-2 yaprak taze fesleğen(kurusu da olabilir)
- 2 tatlı kaşığı kekik(ben daha fazla yapıyorum, annemin değişiyle alabildiğine :)
- 1 yemek kaşığı parmesan rendesi
- 1'er çay kaşığı karabiber ve tuz

da eklenerek hepsi derin kapta iyicene karışıtırılırken

en son

- 3 yemek kaşığı zeytinyağı

da eklendikten sonra ekmeklere sürülüyor. Karışımın suyunun ekmeği ıslatması güzel oluyor.

170 dereceye ayarlanan fırına vermeden önce ben üzerine fotorafta gördüğünüz gibi ince bir tabaka daha parmesan tozu döküyorum. Ekmeklerin üzeri kızarana kadar 10-15 dakika tutuyorsunuz.
Bu kadar basit, bu kadar harika. :)

Not: Çok sevdiğim arkadaşım Şokella bunun közde patlıcanlı versiyonunu da yapmıştı ki ellerimi yemiştim çok iyi hatırlıyorum, denenmeli.

Tarif : Sahrap Soysal'ın "Sevgilim Akşama ne Pişirdin?" kitabından minik değişikiliklerle Fesleğenli İtalyan Kanepesi uyarlaması.

6.30da başlarsa bir Pazar sabahı

Neler sığmaz o sabaha neler. Önce bir güzel kahvaltı hazırlanır. Yen(e)mese bile o kahvaltının sunumu insanın içini ve uykusunu açar. Sonra kollar sıvanır. Babanın eksikliğinde televizyonun yerini fonda güzel bir müzik doldurur. Mixer'in sesiyle arada bölünür müzik. Yapması en kolay kurabiye olan beze ve kek hamuru miniğimden kaçırabildiğim kadarıyla fırınlanır. Saat 9 olduğunda ev miss gibi tarçın kokusuyla dolmuştur bile.

Bir de şeker çikolata vermiyoruz Alya'ya diye laf işitiyoruz herkesten, gaddar ana-baba modelini oynuyoruz--"kokarmış" çocuğa",  aslında şekerin en ham halini yiyor, ama kimse bilmiyor :) 

Merak ediyorum siz kaç yaşında verdiniz çikolata/şeker, ya da kaç yaşında vermeyi düşünüyorsunuz? Çikolata/şeker vermekten kastım bir kere tattırmak değil o bilincin oluşması, Alya şekeri öğrendi ama en azından henüz çikolata nedir bilmiyor. Ömrü boyunca yiyeceğini düşünürsek pek de bir acelemiz yok.

Herkese mutlu ve miss kokulu pazarlar!