Airbnb ile Kopenhag

Bu Airbnb konseptini duydunuz mu bilmiyorum ama duymadıysanız bir an once tanışmalısınız, Kopenhag yolculuğumuzun en can alıcı, en güzel ayrıntılarından biri oldu Airbnb sayesinde kaldığımız bu sıcacık tam 2 yaşa göre döşenmiş iskandinav evi.

Nedir Airbnb? Insanlar kendi yaşadıkları evlerini kiralıyorlar, site aracılığıyla siz de isteklerinize, yerine, büyüklüğüne ve tabi uygunluğuna göre bir ev seçip önce zamanlama konusunda sahibiyle anlaşarak evi kiralıyorsunuz, site bir komisyon ve evin temizlik ücretini koyuyor üzerine. Otelde kalmak yerine yaşayan bir evde kalıyorsunuz. Bizim durumumuzda olduğu gibi çocuk kriterini de seçeneklere katarsanız böyle hazır oyuncak dolu ve sımsıcacık evde kalabiliyorsunuz, çocuklu bir aile için otel ile kıyas bile götürmez! Tatile gittiğiniz yere adaptasyonunuzu da artıyor ayrıca, evinizde hissediyorsunuz kendinizi 1-2 güne. Bir de Danimarka gibi aşırı pahalı bir ülke olunca evde yemek yeme/yapma opsiyonu da yanınıza kar kalıyor. Duruma en hızlı adapte olan Alya oldu her zamanki gibi, sürekli

"eve gidelim eve gidelim, Vilya'nın evine gidelim" diyordu,

uyanır uyanmaz da hemen salondaki oyuncaklara koşuyordu. Şimdi bile hala Alya Vilya'nın(Viya okunuyor) evini ve oyuncaklarını soruyor. Bir de puzzle'ları ne kadar sevdiğini keşfettik birlikte.

Bir nevi kiraladığınız evdeki insanların hayatlarını yaşıyorsunuz aslında,  duvarlarında asılı evlilik resimlerinden ailelerine ve yaşlı ananelerine kadar hayatlarının bir kısmına hakim oluyorsunuz doğal olarak ve insan merak ediyor nasıl insanlar diye. Şansa spor yazarı baba, spor spikeri anne ve dünya tatlısı 2 yaşındaki çocukları Vilya ile tanışma fırsatımız da oldu, çok sevdik onları da evlerini de.

Tabi bu düzen tamamiyle güvene dayanıyor, elbiselerini, dolaplarını eşyalarını olduğu gibi bırakıp gidiyor bu insanlar, ben yapabilir miyim emin değilim :) ama bir sonraki yolculuğumda da önce bu opsiyonu değerlendireceğimden eminim.


https://www.airbnb.com

Odaların ayrılması...

O kadar da kötü bir şey değilmiş. Tam 2 ay geçmiş üzerinden bu yazıda odaları ayırıyoruz diye planlayalı bendeniz yan-çizen-anne imzalı olarak ama olsun, geç olsun güç olmasın değil mi! Ama aslına bakarsanız böyle büyütecek bir şey de yokmuş. Ne anne ne de çocuk tarafından pek de yadırganmıyormuş. Herkes sabah 4'e! kadar mutlu mesut sere serpe kendi yatağında uyuyormuş, çıt çıkarırım da uyanır mı aman derdi yokmuş, ve fakat sabaha karşı 4'e vurdu mu saatler külkedisi ne yapıp ne ediyorsa anne-baba arasında alıyormuş soluğu yoksa balkabağından hallice bir şekerleniyormuş ki o saatte kimsenin gücü yokmuş bunu değiştirmeye, henüz ve hala. Ayrıca çocuğun odası her odaya girişte neden daha önce ayırmamışız ki dedirtecek derecede anneyi mutlu eden bir odaya dönüşmüş sebepsiz, bu da kulaklara küpe olmalıymış daha odalarını ayırmamış olanlara.

Odaların ayrımı ile tam da bu günlerde Alya'nın çok düzgün ve net bir şekilde istediği şeylere "benim" diye sahiplenmesi arasında bağ kurulabilir mi, bir tesadüf mü!? Kötü bir şey olduğundan değil amma velakin bugün sokakta gördüğü çocuğun-kendinden en az 5 yaş büyük-- elinden krakerini alarak "benimm" diyerek geri vermemek için diretmesi pek iyiye alamet değil sanırsam :)

İlham ve teşvik için biraz da cici bebek odalarından ve aksesuarlarından örneklemelere devam, fazlası ve adresler için pintereste buyrun:

Bugün bunları aldım

Alya artık boya kalemlerinin tadının güzel olmadığını, tadına bakmanın zaten gereksiz olduğunu anlayarak boyama vaktinin geldiğini işaret ettiği için ve 1-2 ay bekleyerek bundan emin olduğumuz için Carioca'dan elleri kirletmeyen:

İlk defa arkadaşım sevgili Aybala'dan çok memnun olduklarını duyduğum sonra da Emreylehayat blogunun sevgili sahibesi Ilknur'un Montessori eğitimleri çerçevesinde bahsetmiş olduğunu farkettiğim Adım Adım kitap/oyun setine üye olduk:

Ve her zaman en orijinal ve en sevimli şeyleri bulan babannemiz de Zara Home Kids'ten bunu aldı, bayıldımm:



Teknoloji ile içiçe gibi görünen blogger bir anne olarak bunu söylemem garip gelecek biliyorum ama ben hala çok rahat bir şekilde internetten alışveriş yap(a)mıyorum. Seneler önceki savunmam güvenlik idi, ama şimdi Alya'dan sonra zamanın altın değerinde olduğu bir dönemde bile mağazaya gidip elimle dokunmak, hissetmek ihtiyacı içerisindeysem artık bunun alışkanlıktan olduğunu düşünüyorum, ama artık yavaştan değişmem gerektiğini de düşünüyorum diğer yandan. Alışveriş sitelerinde çalışan bir arkadaşım söylemişti şaşkınlıkla "kim gecenin 1'inde ütü alır?"

Siz ne düşünüyorsunuz, siz hangi türdensiniz; gecenin 1 inde ütü alan mı, daha geleneksel yapıdan, dokunmak için mağazaya kadar giden mi? Ve en sevdiğiniz en çok alışveriş yaptığınız alışveriş sitesi nedir benimle de paylaşır mısınız belki ben de severim :)

Bebek/Çocuk Odaları

İlham için...

Ya da  sadece bakması bile insanı mutlu ettiği için! :)

Kaynaklar için buraya

Odaları ayırmak

Duyduklarım, okuduklarım 6 ay diyordu bebeği ayrı odaya almak için ideal zaman olarak. Çocuk doktorumuz

"Bebeğin algısı başlayınca ayırmalı odaları" dedi.

Bu durumda Alya'nın o kocaman gözleri ile odanın lambasına, perdesine gözünü dikip incelediği 4. ay civarı ayırmalı idi.
"-Çok mu gerekli? hani 6 aydan sonraydı..."

gibi ifadelerle yakındım doktorumuza o dönem, kandırılmışım gibi hissederek. Odayı bırakın ilk ay zaten ben neredeyse yatağına bile hiç yatırmadan hep aramıza aldım Alya'yı, bazen emzirdiğim için doğal olarak uyuyakaldık o şekilde, bazen de ondan uzak kalamadığımdan. Sonra yatağına koymaya başladım ama aynı odada yatıyor olmamızın faydasını görerek gık dese fırlayabiliyordum yataktan.
Aman canım 6 ay diyor herkes diye bahane ettim sonra ve derken bir baktım 15. ayı bitirmek üzereyiz :) Artık yavaş yavaş zamanıdır diyerekten diğer odaya bu hafta ısınma turlarına başladık. Önce odayı sevdirelim dedik odaya en sevdiği şeyleri, kitaplarını! taşıdık, mini bir kitaplık yaptık. Diğer kitaplığa ulaşamıyor hep kucağımıza almamızı istiyordu, harika bir çözüm oldu! Sonra oyuncak sepetini de yanına çektik. Oyuncaklarının yüzüne bakmayan bebek her bir oyuncağı ile 2şer 3şer dakika geçirmeye başladı, demek doğru yoldayız. Pazar günü bir de boy ölçme kağıdımızı yapıştırdık renkli, sevimli. Şimdi uyanır uyanmaz o odaya giriyor hemen, tamamdır bu iş!
Haftaya da yatak operasyonuna gireceğiz. :)

BabyShower

ve artık O da bir anne, hem de geçenlerde mutfak macerasını yazdığım müthiş mizah duygusu olan anne :)

Yakın arkadaşlarımın arasında ilk bebeği olan bendim, iş yerimdeki baby shower'ım her hamileye yapılan pek güzel bir aktiviteye dönüşmüş durumda ancak yakın arkadaşlarımın yaptığı baby shower  bir çok arkadaşım için ilk defa duydukları bir aktivite oldu ve kızkıza herhangi başka bir buluşma şeklinde geçmişti, ama şimdi artık yavaş yavaş çocuklu buluşma günlerine dönüşmekte çevremdeki baby shower'lar.

Baby shower'ın amacı doğduktan hemen sonra kullanmayacağı bilinmesine rağmen yine de yapılan bebek odası ile aynı amaca hizmet ediyor bence: hamile anne adayına moral vermek, destek olmak ve olduğundan daha da mutlu etmek. Günün sonunda zor bir süreç onu bekliyor, aylar sonra işin uzmanı olacak ama bebeği eline verdikleri gün dünyanın en acemi insanı gibi hissetmesi içten bile değil.

Bebekler dünyanın en fotojenik varlıkları değiller mi!?

bu da bizim odamiz

yani bizim ebeveyn odamizdaki bebegimizin kosesi. bebeğimizin yatağı mothercare'den, yatağın yan tarafı çok pratik bir şekilde inip kalkıyor; şifonyer ve hafif sallanır koltuğumuz ikea'dan, super makul bir fiyata çok memnunuz.
6 ay bebegimiz bizim odada diye oyle kafamiza girmis ki 3 ay muayenesinde 'bebeginizde artik hafiza olusmaya basladi, yavas yavas odasini ayirsaniz iyi edersiniz' deyince doktor afalladik. bu sekilde oyle mutluyuz ki, gik dese kalkiyorum gece aglatmadan.. bir de manevi olarak surekli yanibasimda tutma icgudum agir basiyor. ise de yanimda goturebilsem keske :)

bebek odalari

ingilizcede nursery denen bebek odalarindan bana ilham veren birkaci.