bir çift koccaman parlak lacivert göz

Bu sabah bir çift koccaman parlak lacivert gözle burun buruna uyandım.

Sessizce.

Ben bir kere açtım kapadım gözümü.

 Sonra O.

İkimiz de nerede olduğumuzu hatırlamaya çalıştık.

Ve sadece saniyeler sürdü onu içime sokacakmışçasına sarıp sarmalamam, öpüp koklamam.

Evet hala arada sabaha karşı uyandığında bizim yatağımıza alıyorum Alya'yı dayanamayıp. En sevdiğim şeylerden biri ona sarılıp uyumak. Eveeeet biliyorum alışırsa fena, ama zaten ben alıştım ondan önce. Ne yapılmaması gerekiyorsa yapıyorum(z). Kucakta taşıyoruz, yatağımıza yatıyoruz, odasını bile ayırmadık bizimkinden, geceleri uyandığnda hala meme veriyorum... daha da sayabilirim. Bu da benim "attachment parenting" açılımım :) hadi hayırlısı...

Attachment parenting kavramıyla hamileliğimde tanışmıştım, nasıl bir anne ve baba olacağımıza dair meraklandığımız dönemlerde. Genel olarak kendi iç sesinizi dinlediğiniz, bebeğinizin verdiği işaretleri takip ettiğiniz, meme vererek, ağladığında kucağınızda sakinleştirerek, sevgi sözcükleri fısıldayıp en önemlisi ihtiyaçlarını anlamaya çalışarak büyütmek onu. Ama bebek büyüdükçe gerektiğinde hayır diyerek sınırlamalar getireceğinizi de bilmek.