Hayaller gerçek olurmuş..

 

Tüm hayalim emmeyi kendi kendine travmasız bırakan bir bebek/çocuktu. (Neler duydum inanamazsınız, memeyi bıraktıktan sonra dışarda arabada uyutup yatağına yatıran mı dersiniz, tv karşısında 3 ay boyunca sızmadan uyuyamayan mı dersiniz.. kabus)

30 aydır bekledim, sanırım artık yeterince bekledim, olmuyorsa olmuyor, zorla da güzellik olmaz di mi ama diyip kapadık gözümüzü, ama tabi hazırlıklarımızı yaptık, emmeyi çok azalttık 2 yaşına girdiğinden beri. Ve kafasını da bu şekilde doldurduk, bir gün gelecek, süt bitecek ve Alya büyüyecek...

Ve dün gece büyük geceydi.

Uyumaya gittiğimizde odadan bir daha hiç çıkmıyorduk normalde ama Alya'nın şuana kadar hayatındaki en zor gecesinde ne isterse yapmaya hazırlıklıydım, ilk önce biraz zorladı "bir kere meme, son bir kere" diye, ağlamadan ama mızıldanarak, baktı kararlıyım, "makarna pilav var mı bakalım mı, bir kere bakalım" dedi. Gittik mutfağa, 1 tabak sebze çorbası, üzerine 1 tabak da pilav yedi.! Sanırım sigara bağımlıların sigarayı bırakmasından sonra kilo alışları gibi Alya'nın da yanaklarda şişme bekleniyor yakın gelecekte.

Saat 9 gibi karnı iyice doyunca artık, geçtik yine yatak odasına, attık yerlere yastıkları, başladık üzerilerinde dönmeye. ve Alya bir daha hiç ama hiç meme istemedi!!!!--nasıl olur allahım!!!!

"yakın ol anne bana" dedi, içine düşücektim."anne hep bana yakın olcak msn, uyanınca da olcak msn" dedi. nasıl sıkı sıkı sarıldığımı siz tahmin edin. sonra hikayeler başladı, almıştım gazı, biri bitmeden diğerine geçtik, saçmaladık, güldük, saatler geçti. ben uyumak üzereydim artık birden dedi ki:

"anne sarılarak uyuyalım mı" bu kadar bağlılık da fazla mı diyorsunuz, olsun, hayallerim gerçek oluyor, daha ne isterim. bir sarıldık, bir ayrıldık, tekrar sarıldık.. en son hatırladığım el-ele uykuya dalmıştı...

daha bununla bitmedi hikaye, çok eminim, ama olsun, ilk gece böyle olsun, en zor gecem/gecesi, artık hepsine hazırlıklıyım.

Darısı biraz hazırlık biraz hayalle tüm dileyenlerin başına...