Hayaller gerçek olurmuş..

 

Tüm hayalim emmeyi kendi kendine travmasız bırakan bir bebek/çocuktu. (Neler duydum inanamazsınız, memeyi bıraktıktan sonra dışarda arabada uyutup yatağına yatıran mı dersiniz, tv karşısında 3 ay boyunca sızmadan uyuyamayan mı dersiniz.. kabus)

30 aydır bekledim, sanırım artık yeterince bekledim, olmuyorsa olmuyor, zorla da güzellik olmaz di mi ama diyip kapadık gözümüzü, ama tabi hazırlıklarımızı yaptık, emmeyi çok azalttık 2 yaşına girdiğinden beri. Ve kafasını da bu şekilde doldurduk, bir gün gelecek, süt bitecek ve Alya büyüyecek...

Ve dün gece büyük geceydi.

Uyumaya gittiğimizde odadan bir daha hiç çıkmıyorduk normalde ama Alya'nın şuana kadar hayatındaki en zor gecesinde ne isterse yapmaya hazırlıklıydım, ilk önce biraz zorladı "bir kere meme, son bir kere" diye, ağlamadan ama mızıldanarak, baktı kararlıyım, "makarna pilav var mı bakalım mı, bir kere bakalım" dedi. Gittik mutfağa, 1 tabak sebze çorbası, üzerine 1 tabak da pilav yedi.! Sanırım sigara bağımlıların sigarayı bırakmasından sonra kilo alışları gibi Alya'nın da yanaklarda şişme bekleniyor yakın gelecekte.

Saat 9 gibi karnı iyice doyunca artık, geçtik yine yatak odasına, attık yerlere yastıkları, başladık üzerilerinde dönmeye. ve Alya bir daha hiç ama hiç meme istemedi!!!!--nasıl olur allahım!!!!

"yakın ol anne bana" dedi, içine düşücektim."anne hep bana yakın olcak msn, uyanınca da olcak msn" dedi. nasıl sıkı sıkı sarıldığımı siz tahmin edin. sonra hikayeler başladı, almıştım gazı, biri bitmeden diğerine geçtik, saçmaladık, güldük, saatler geçti. ben uyumak üzereydim artık birden dedi ki:

"anne sarılarak uyuyalım mı" bu kadar bağlılık da fazla mı diyorsunuz, olsun, hayallerim gerçek oluyor, daha ne isterim. bir sarıldık, bir ayrıldık, tekrar sarıldık.. en son hatırladığım el-ele uykuya dalmıştı...

daha bununla bitmedi hikaye, çok eminim, ama olsun, ilk gece böyle olsun, en zor gecem/gecesi, artık hepsine hazırlıklıyım.

Darısı biraz hazırlık biraz hayalle tüm dileyenlerin başına...

Çocuklarda Uyku

Herşey sabaha karşı yüzüne yine! tekme yiyen babanın hışımla yataktan "bitmiştir" diyerek pılını pırtını toplayarak salondaki koltuğa yerleşmesi ile başladı--ne yazık ki koltuktan başka alternatif de yok sığınabileceği. Ertesi gün bir arkadaşıma anlatırken durumu, sözlerime kulak misafiri olan bir kız çocuğu sahibi anneyle aramızda geçen diyalog:

"Biz de böyle başlamıştık, şimdi artık tamamen ayırdık yatakları, biz kızımla uyuyoruz, eşim ayrı yatakta yatıyor"

"Kızınız kaç yaşında?"

"5,5"!!!!!

Bu aşamada beni gözlemleyen biri olsa gözlerimin yuvalarından az daha çıkacakmış gibi olduğunu farkederdi. Bu konuşma bana ayna tuttu ve odama döndüğüm gibi hemen araştırmalara başladım. Alya'yı hem gece boyunca memeden hem de bizim yataktan ayırmanın mümkün olmadığını karamsar karamsar düşünürken bu kitaba rastladım:

"İyi Uykular, Tatlı Rüyalar El Kitabı"

Yazar Kim West "the Sleep Lady"

Minikken de uyku eğitimi girişimlerimiz olmuştu ama her bakımdan nispeten kolay bir bebek olan Alya uyku konusunda epey zorladı bizi. Elinde örtüyle sallamayan arkadaşımız/yakınımız kalmadı sanırım :) Ağlatma hiç gündeme getirmediğim bir konu, dudakları morararak katıla katıla bir bebeği ağlatma taraftarı değilim. Bu kitabın da benimle aynı görüşte olduğunu görünce denemeye karar verdim.

Şimdi ilk aşamada iki haftadır gece boyunca memeyi kestik, buna bile inanamıyorum! 2 gün diretti sadece, ama ağlama gibi değil de vızıldama daha çok. Şimdi artık uyandığında kendi kendine tekrar uyuyabiliyor, daha az uyanıyor, uyandığında su istiyor sadece, hatta geçenlerde hiç uyanmadı, ben kalkıp baktım herşey yolunda mı diye! 

Kitapta bir sürü method sunuyor, özellikle her türlü derde ayrıca değiniyor, heh işte evet burada tam bizim durumumuzu anlatmış diyorsunuz.

Uyku eğitimine başlamadan UYKU PRENSIPLERInin anlaşılması gerektiğini düşünüyor kitap, bu bilgiler ışığında biz en azından gece uyandığında tekrar kendi kendine uykuya dalmasını becerebildik. Belki sizin de işinize yarar:

- Çocuklar büyükler gibi saatin farkında değillerdir, sadece biyolojik saatleri vardır.

 - Düzenli uyku saati kilit nokta. Çocuk uyku saatinin geldiğini anımsatacak rutine ihtiyaç duyar, sadec 2-3 aktivite seçin uykudan önce ve hep aynı sıralamada yapın-->

- Çocuğun gece geç yattığı için sabah geç kalkacağı çok bilinen bir yanlıştır. Tam tersine çocuk yine her zamanki erken saatinde üstelik uykusunu alamadığı için de huzursuz ve huysuz uyanacaktır.

- Çocuğunuzu 6.00 ile 7.30 arasında uyandırmaya alıştırın. 5 aylıktan büyük, farklı saatlerde, hatta 8.30-9 gibi geç saatlerde uyanan çocuklar(Bkz. Alya iki hafta önceye kadar) tüm günün düzenini bozdukları gibi kendi iç saatlerini de şaşırtırlar.

- Çocukların uyku saati ile uyanma saati arasındaki farkı anlayabilmeleri için yatma ritüelleri kadar sabah ritüellerine de ihtiyaçları vardır.

- Yatma saati düzeni çocuğun odasında gerçekleşmeli

- Tutarlı olmak en can alıcı noktadır. Tutarsız destek düzeltilmesi en zor davranıştır ve çocuğunuzu sadece daha sinirli yapacaktır. Bu özellikle 1 yaşın üzerindeki çocuklarda daha önemlidir.

- Çocuklar karşıdan ne bekleyeceklerini ve kendilerinden ne beklendiğini bildikleri zaman güvende hissederler. Yapacağınız değişikleri ona anlatın, onunla konuşun.

- Günlük tutun, böylelikle çocuğunuzun ideal yatma ve uyanma saatini tespit edin.--> gece emmeleri bitip sabah gece düzenli ve kesintisiz uyuyup sabahları da erken uyanmaya başladığından beri Alya hiç sektirmeden! gündüz 1'de uyuyor, gece de 8.30-9 arası, inanamıyorum 22 aydır ilk defa böyle bir düzeni var!

- Haftasonu 1-2 saat aksatmanız düzenini değiştirmez.

- 2 yaş civarı erteleme/geciktirme taktikleri ile karşılaşacaksınız. İsteklerine sadece 1 kez karşılık verin, "artık olmaz, şimdi uyuma zamanı" diyerek kararlılığınızı koruyun. Eğer "bu son" dedikten sonra pes ederseniz çocuğunuza yeterince ağlarsa istediğini elde edebileceği mesajını vermiş olursunuz. --> Bizde "bu son" kavramı genel olarak yeni başladı, ödüm patlıyor bu son dedikten sonra hiç bir şekilde bir daha yapmıyorum istediğini, şimdilik diretmiyor!

Herkese iyi şanslar, iyi uykular, tatlı rüyalar!

İçgüdüler

Alya memede uyuma alışkanlığını 1. ayda bırakmıştı. Sonraları krize girdiğinde, sakinleştirmeye çalıştığımda dahi ilgi göstermiyordu. Ama 4. ayın sonuna yaklaşmaktayken ve de özellikle okuduklarım hep bu sırada artık uyku düzeninin oluşmuş olmasına işaret ediyorken tekrar bir memeye dönüş/memede sakinleşme/memede uyuma/oyalanma durumları baş gösterdi. Kitaplarda yazanlar, "meli" "malı" lar güzel de gerçek hayat hiç de kitaplardaki gibi değil, öyle olmadığını farkedince insan sükut'u hayale uğramaması içten bile değil.

Hamileliği boyunca bin türlü kitap okuyan, doğumu icin ebe tutan, pilates yapan son derece dikkatli, özenli ve merakli bir arkadaşım bebeği 5-6 günlük iken beni aradi: "-3 saattir ağlıyor, kocamı emzik almaya gönderdim, sen ne zaman emzik başlamıştın? Başka ne yapabilirim bilmiyorum" diye ağlarcasına yanıt arıyordu. Çünkü kitaplarda okuduğu hiç bir şey fayda etmemişti bebeğini susturmak icin. Ve bundan sonra kitap okumayacağını söylüyordu yenilmişlik hissi ile. Bebeğini kendi yatağında yanına pararlel yatırarak emzirsin, hem kendisi uyusun hem de bebek emerek uyuyakalsın diye önerdiğim için sonradan kaç kere teşekkür ettiğini sayamadım. Tecrübe:1 Kitap:0

Uyku konusunda mesela diyorlardı ki 4'ten sonra uyutma, gece uykusuna zor yatıyor. 1-2 denedim Alya için, baktım krize girerek zor uyuyor gece, sonra kendi ritmine bıraktığımda anladım ki Alya gün içinde 3 saatte bir yarım saat uyuyup uyanıyor, gece de 5-6 arası bir yarım saat uyursa 8de gece uykusuna sakin ve mutlu dalıyor. Bu da bizimkinin biyoritmi, hiç kimseninkine uymuyor, ama siz ona uyduğunuz sürece de sakinleşiyor bebeğiniz.

Olması gerekenler iyi güzel de her bebek şahsına münhasır oluyor, bir iki denemeden sonra çok da zorlamamak gerekli. En önemlisi bence içgüdüler. Bebeğinizi dinleyin/gözlemleyin, onu sakinleştirecek/mutlu edecek/uyutacak en güzel şeyi siz kendiniz keşfedeceksiniz eminim.