Yeni yıl kararları

Senenin son haftası, sanırım hazırız yeni yıla, yeni yıl kararlarım ve ben. Evdeki sakin yaşam çabamızı anlattığım yazımda farkettim ki ne latincelerini! ne de bildiğimiz isimlerini sayabiliyorum çiçeklerin, sevgim büyük ilgim az, hazır yeni bir seneye girmek üzereyken yeni yıl kararlarım arasına giriverdi böylece bu cehaletimi yok etmek. Seramik kursu, pilates ve bir macintosh ile birlikte. Photoshop öğrenmek ve gezi planları takip ediyor bunları sırasıyla.
Artık Alya 22 aylık olmak üzereyken vaktidir değil mi spor/hobi tarzı aktiviteleri hayatıma sokmanın. Yoksa her çalışan anne gibi zamansızlıktan kıvranırken bir de bunlara vakit ayırmak, kızımdan ayrı kalmak için gereksiz bahaneler mi olacak? Böyle diye diye zaten geldik 22 aylara, ben kendime ne zaman vakit ayıracağım, ayırmalıyım, ayırmalı mıyım acaba?

Insan kaynaklarında çalışan bir arkadaşım insanın özel hayatındaki işleri/hobileri için de, iş hayatında hazırladığı "to do list" gibi düzenli listeler yapması ve kendine "deadline"lar koyması ve düzenli bir şekilde bunları takip etmesi gerektiğini düşünüyordu.

Siz ne dersiniz, bari özel hayatımızda bir nefes alalım, planlamaktan vaz mı geçelim yoksa istediklerimizi gerçekleştirebilmek için zamanlamasıyla planlamasıyla doğru düzgün bir yapılacaklar listesi çıkarıp plana sadık kalmaya mı çalışalım? Yoksa bu bir karakter meselesi mi, ya planlısındır hayatının her alanında ya da değil--mi?

Planlı ya da değil sizin cici ve heyecanlı yeni yıl kararlarınız/hayalleriniz neler?

Aly Raisman'ın Anne ve Babası

Olimpiyatları seyrediyor musunuz? Ben epeydir spordan uzak kalan bünyeme olimpiyatların getirdiği heyecandan, ofisimizin cafesinde her buldukları arada televizyon karşısında saatin farkına varmadan yarışmaları seyreden insanların biraradayken artan coşkularından, eşlerin eve girmeden önce birbirleriyle yarışmalarına kadar küçük hayatlarımıza getirdiği güzel etkilerinden çok mutluyum, bitsin istemiyorum! Ama tabi gönül isterdi ki ülkemiz de güzel güzel madalyalarla heyecanımızı arttırsın. Neyse o da olur belki ilerde:)
Jimnastikçi Aly Raisman'ın anne ve babasını, kızlarının yarışması sırasında çekilen bu görüntülerine hem çok güldüm ama hem de stres oldum resmen izlerken, sporcuların ne kadar stres oldukları aşikar ama aileler de birebir yaşıyor aynı heyecanı resmen.

Merhaba!

Sıklıkla görüştüğüm yakın arkadaşlarımız arasında ilk çocuk sahibi olan biziz, bu sebeple sürekli "nasıl bir duygu annelik" sorusuyla karşılaşıyorum. Sabahin 5.44 ünde yoğun bir emzirme seansi sonrasi kucağımda uyuyakalmış neredeyse 2,5 aylık kızıma bakınca sanırım şu şekilde en iyi özetleyebilirim: dünyanın en saf aşkı.
Hamileyken hissettigim yalnız olmadığım duygusu kızımı kucağıma aldığım andan itibaren şimdi daha da yoğunlaşmış durumda. Sabahları 6'da kalkıp spor yapan biri olarak hayatımda ilk defa ne aldığım kilolar ne bozulan vücut şeklim umrumda!
Annelik kendinizi yeniden tanıma/tanımlama süreci. Daha önce hiç farkında olmadığınız karakter özellikleriniz su yüzüne çıkabilir, eski özellikler koyulaşabilir ya da tamamen ortadan kaybolabilir. Önemli olan değişime hazır ve açık olmak! Benim mesela şimdiden tipik bir boğa kadınına özgü sakinliğim daha önce hiç tahmin etmediğim derinliklere ulaşti, kimseye kızamıyorum bile artık. Hormonlarin etkisinden kurtulduğumdan beri daha güçlü hissediyorum kendimi hayata karşı, öyle kolay kolay üzemez beni kimse. İsteklerim de değişti yaşamdan, kızımla geçirmek istiyorum tüm zamanı, 7 senemi verdiğim kariyer umrumda değil. Bunlar şimdiye kadar bendeki baskın değişimler. Bakalım daha neler olacak, hayat nasıl akacak, hepsini bir bir anlatacağım.

Bu blogda titiz ve detaylı çocuk bakımı tiyolari bulamazsiniz, ama şu sorulara yanıt bulabileceğinizden neredeyse eminim:
- çocuk bakimi nasil daha eğlenceli hale getirilir
- ağlayan çocuk karşısında nasıl sakin olunur/kalınır
- çocuk anne/babanın düzenine nasıl ayak uydurulur
- ve annenin hayat amacı bebeğini kucağına aldığı andan itibaren hangi yönde nasıl değişir