Hava bahardan kalmaydı cumartesi. Soluğu aldık dışarda, yine. Oturuyor Alya evet bir süredir ama parkta salıncak için daha erken-sanıyordum. Unutuyorum kızım 8 ayını doldurmak üzere 2 gün sonra. Hadi bir deneyelim dedim. Oturdu bizimki. Kapattım önünü. Önce bir heyecanlandı, sevinç çığlıkları... Sonra keşfe başladı her zamanki inceleyen bakışlarıyla, bir sağa bir sola sonra tekrar sağa. Ve tabi ki sonra da tadına bakma faslına geçti, önüne/eline geçen herşeye ama herşeye yaptığı gibi! Nasıl atladım ağzı değmesin diye oraya, kapaklanıyordum yere neredeyse :) Belki de bırakmak lazım alsın mikropları ne kadar erken o kadar iyi, yapamıyorsun işte kolay kolay. Epey bir sallandı ama sonra baktım salıncağın üzerine engel olarak koyduğum elime sarıyor, feci keskin! dişlerle, kalkmak zorunda kaldık. Sanırım en güzel dönemi bu, ne otururken ne kalkarken var bir itiraz, ne dersen nereye dersen geliyor/yapıyor, hayat anneye güzel böyle :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder