Flashback Friday

 Geçen hafta evlilik yıldönümümüzdü, ameliyat sonrası uykuyla geçirdiğimiz gün, 4. senemizi doldurduk! Fotoğraf üniversite yıllarından, ilk gençlik yılları, en hippi dönemlerimizden, tek derdimizin aşk-meşk olduğu dönemler :) 

Herkese iyi tatiller, görüşemessek iyi bayramlar! :)

Büyükannem...

Insan ne zaman ölür?

Toprağın altına girdiğinde mi?

Yakınlarını tanıyamaz hale geldiğinde mi?

Yoksa yatalak olduğunda

Konuşamadığı, gülemediği, yiyemediğinde mi?

"Bana veriverin onu" demişti Afyon ağzıyla "kucağıma koyuverin"

Alya'yı ilk götürdüğümüzde O'na

Doğuma gelememişti

Artık evinden dışarı çıkamıyordu

Ama iyi günlerindeydi, yatak odasından salona yürüyüp o baş köşedeki koltuğuna oturabiliyordu

Öyle herkesi oturtmazdı orada

Onun köşesiydi orası

"Hadi geç oraya otur" dedi mi kendini önemli hissederdi insan...

Öylesine otoriter, baskın bir karakterdi

Cumhuriyet döneminin güçlü kadınlarından

"Hepiniz benimsiniz" derdi çocuklarını, torunlarını ve torunlarının torunlarını gördükçe

Kollarını açar, koltukaltına doğru işaret ederken

Odada başka birine konuşuyormuş gibi

Tekrarlardı üst üste

"Bunların hepsi benim"

Yüzümde bir tebessümle hatırlıyorum onu şimdi

Son zamanlarında artık iyice tanıyamazken beni

Kendi kızına anne, oğluna abi demeye başladığı günlerde

Dondurmacının karısı olmuştum ben.

Dokunmasın diye almıyorlardı dondurma

Evren elinde dondurmayla gelince çok sevinmişti büyükannem

Bu kim diye sorduklarında

Nazlı, Ratibe'nin kızı dediysek de tanıyamamıştı

Dondurması bitmek üzereydi

Evren atladı "benim karım"

Öyle kaldı adım ondan sonra

"dondurmacının karısı"

Zaten çoktan Cennetlikti büyükannem

Torununun torununu gören Cennetlik derler ya

Alya son torununun torunu oldu gördüğü

Şimdi artık gerçekten çekemeyeceğiz böyle bir fotoğraf

Hep anlatacağım seni ona

Toprağın bol olsun, huzur içinde yat Büyükannem

Flashback Friday

Bendeniz,

Alya'dan biraz daha büyüğüm diye tahmin ediyorum.

Alya bana hiç benzemiyor ya,

İlla ki buldum bir tane benzeyen fotoğrafımızı :)

Nedendir

Bebek henüz daha insana benzemezken

Birine benzetmeye çabalanır

Benzetemezlerse rahatsız olurlar sanki

ve işin kötüsü

Bu bulaşıcı

Anne baba olarak siz de düşünür durursunuz

Her geçen gün geçirdiği değişimle

"Hah şimdi  işte bana benzemeye başladı"

 diye geçirirsiniz aklınızdan :)

Hemen sonra dürtersiniz kendinizi

Amaaan sağlıklı olsun da...

Aklıma şu karikatür geldi:))

Sağlıklı bir haftasonu dilerim :)

5 jenerasyon

Büyükannem, güçlü ve otoriter kadınlardan

1 haftalık Alya

1 haftalık lohusa ben

Canim annem

Dünyanın en tonton ananesi

Dile kolay 5 jenerasyon

Evren zorla çıkarmıştı ilk haftasında Alya'yı, iyi ki de çıkarmış, bazı şeyleri bana zorla yaptırıyor, sonra dönüp tekrar tekrar teşekkür ediyorum iyi ki de yaptırdı diye. Bu da onlardan.

Şimdi büyükannem oturamıyor.

Böyle bir fotoğrafı bir daha çekemicez...

"insanın annesine ihtiyacı hiç bitmez ki..."

Tam 1 sene önce bugün

Hayatımız değişti.

Birden.

Geri dönüşsüz şekilde.

Öncesi yokmuş gibi.

Hiç olmamış gibi.

Ya da

Eski bir günlüğün yıpranmış sarı sayfalarında anlatılan hikayelermiş gibi.

Dünyanın en mucizevi varlığı içimden, etimden, kanımdan vücut bularak

Göğsüme yatırılan bu dünyanın en tatlı en güzel varlığı

Hayatımızın en orta yerine kondu.

Ve şimdi

Sanki o hep oradaymış, hep bizimleymiş gibi.

Artık onsuz olmazmış

Kalbim onsuz atmazmış gibi

...