Pazartesi, Ağustos 13, 2012

yazdıkça silinir mi hafızadan?

ne yazacağıma nasıl anlatacağıma hala emin olamıyorum, hatta anlatıp anlatmamaya. üzerinden tam 4 gün geçti, biraz daha olayın dehşeti üzerimden geçer gibi olduğu bugün anca normale dönebildim, yazdıkça beynimden silinir diye ümid ederek yazıyorum:

hayatımda ilk defa dakikaları saydım tam 1 saat 20 dakika alya ameliyatta iken, çarşamba gecesi. alya elinde bardakla düştü. bardağın üzerine. paramparça olan bardak camları eline saplandı. sağ el, baş parmağın bitimine. çok derin yara açıldı. ben görmedim. babannemiz-bizdeydi şansa- alyayı kucaklamış, evren de hemen parmakları ile kapamış kanı durdurmak için ben yetişene kadar. evin durumu ve üzerimiz başımız itibarıyle "kill bill" den bir sahneden fırlamış gibiydik. tek duyduğum "hastaneye gidiyoruz çabuk" oldu. başka bir şey de duyamadım uzun bir süre, sadece görüntüler var alya'nın gözünün yaşına eşlik eden: acıbadem hastanesinin acilindeki acemi doktor, şansa el cerrahı olan kuzenim ile gaziosmanpaşa hastanesinde karşılaşma, alya'yı kucağımdan bırakmayışım, sadece memede uyuyan kızımın koridorda yankılanan meme haykırışları, bu gece meme alamayacağını anladığında uyumaktan vazgeçip hemşire ablalalarla balon oynaması, tombik ellerinden ve ayaklarından damarlarının bulunamaması, damarı bulamayan ablalara kızımın "bittiiiiiiiiii bittiiiiiii" diye yakarması,
son saniyeye kadar ameliyat olma durumunu sorgulama, kuzenimin rahat ve güvenli duruşu, bizi gece 10dan sabaha karşı 3e kadar yanlız bırakmayışı, alyamı sadece üzerinde bezi kalacak kadar soyup ameliyat kıyafetini giydirmeleri, başına bone takmaları, alyanın bir şeylerin ters gittiğini anlayan bakışları, ameliyat odasının kapısına kadar kucağımda indirmek kızımı, ona sıkıca sarılmak, her an herşeyi açıkladığım kızıma saniyeler sonra olacakları anlatamamak, daha da sıkı sarılmak, yüzüne bakamamak, kızımı kucağımdan koparmaları, kızımın "anneeee anneee" diye ağlaması kapalı kapılar ardında, kapının önünden ayrılmicam diye yalvarmak, kimsenin beni duymaması, kalbimin yerinden fırlayacak gibi olması, kabusta olduğunu duyumsamak, uyanmak istemek, uyanmaya çalışmak, uyanmaya çalışıp uyanamamak, kabusta asılı kalmak. akıllı tv'nin saçma sapan videoları ile oyalanmaya çalışmak, evrene sokulmak, hamileliğimde tanıştığım "huzursuz ayak" belası ile odayı arşınlamak, dakikaları saymak, kapının arkasından seslerin yaklaşması, ve alyama kavuşmak. alyayı baygın bir şekilde yatağa koymaları, 2 saat süreceğini beklediğmiz ameliyattan kızımı erken getirmeleri ile odaya yayılan pozitif hava, kızımın baygın yatması yine de ama ne olursa olsun kızımı yanı başımda görebilmek, 1 dakika sonra kuzenimin gelmesi odaya iyi haberler ile "sinirlerde ve tendonda bir hasar yok, bu sebeple sadece ilaç ile uyutulmuş olması alyanıni boğazında bir şey sokmadan, 2 haftada geçeceğini umduğumuz sadece adele yırtığı, el sarılı kalacak sadece 2 hafta" sonra uyku. derinn bir uyku. gün boyunca uyku, alyaya sarılarak uyku, cuma gününe kadar uyku.

ve cumadan beri. alya ne kazadan bahsediyor, ne elini soruyor, ne elini kullanıyor, ne de reddedip alçılı gibi sarılı kolunu çıkarmaya çalışıyor. aksine tırmanışlar, yerde yuvarlanmalar tam gaz devam. asli diyor ki "mahsun otursa daha mı iyi". değil, elbet değil, böyle olsun, hep tırmansın, hayatı boyunca tırmansın inşallah.

yanlız bizim anne-baba olarak psikolojik bir tedaviye ihtiyacımız var. panik olmuş durumdayız her an herşeyden. ne kadar ince bir çizgide yürüyoruz aslında ve hayat ne kadar süprizlerle dolu her saniye iyi/kötü. anı yaşamaktan ötesi var mı.

31 yorum:

  1. yazdıkça silinir mi bilmem ama hafifleyeceği kesin ve aslında yazabilmiş olmanda bi umut bence nazlı... çok büyük geçmiş olsun. insanın hayatı tehlikeye girdiğinde kendisi ve çevresindeki herkes an'larda takılı kalıyor bir süre... kendimden biliyorum. yazdıklarını nefes almadan okudum ve içim sızladı ama; gönlüne bir damla huzur değmeseydi yazamazdın diye düşünüyorum ve bu beni de rahatlatıyor... panik durumunuz da bir süre sonra geçecek diye düşünüyorum yine kendimden bildiğim için. sürekli yaşadıklarınızı hatırlamanın yerini huzur alacak, aylar sürecek bile olsa... dozunu iyi ayarlarsan tedbir iyidir ;)
    SAĞLIKLI GÜNLER DİLERİM TÜM AİLEYE... TEKRAR ÇOK GEÇMİŞ OLSUN NAZLI...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim Mathkece içten sözlerin ve dileklerin için, evet biraz rahatladım tabi ama o panik durumunu herhalde zamanla atlatıcaz. Sende de var zor bir hikaye sanırım satır aralarından anladığım, umarım geçmiş bitmiştir... Hayatımızı hiç değişmeyecekmiş gibi yaşıyoruz ama aslında pamuk ipliğindeyiz. Kocaman sevgiler

      Sil
    2. evet nazlı altı ay önce bir merdivende sırt üstü süzülme maceram oldu ;) gülücüğümdende anlaşılacağı üzere şimdi şimdi anlatırken gülebiliyorum. omurga kemiğimde bir çökme(kırık) oluşup 3 ay beni yatağa bağlamıştı. şimdi çoook şükür iyiyim. zumba yapıyorummm ;))) pamuk alyanında hiç bişeyciği kalmayacak merak etme. gözünde sürekl bir flaş gibi patlayan ve aynı zamanda içini sızlatan kareler silinecek... zaman gerçekten herşeyin ilacı... pamuk ipliğine güvenmekten başka çare yok... hayat böyle birşey... gönlünü ferah tut ve herşey çok güzel olsun...

      Sil
    3. amann ya çok çok geçmiş olsun, hayat bazen hatırlatıyo sanki sağlığın kıymetini, saçma sapan şeylere oturup da üzelmememiz gerekitiğini sanırım. neyse şimdi zumba zamanı, keyfini çıkar! :)

      Sil
  2. Ah canım, ne kadar üzüldüm anlatamam, o tombik ellerini yerim ben onun, Allah esirgesin minik kuşu. Neyse ki bir günlük kabusun ardından iyi sonuçlanmış herşey, Allah bir daha göstermesin dilerim.
    Nazlıcım büyüyene kadar benzer şeyler yaşanıyor ne yazık ki, daha ne düşmeler, ne kesikler, ne hastalıklar yaşanacak. Tek ki çözümlenebilen şeyler olsun. Annelik böyle birşey işte, yüreğinde bir endişeyle yaşıyorsun ömür boyu. Neler hissettiğini çok iyi anlıyorum, geçmiş olsun diyor, Alya'nın o tombik minicik ellerini öpüyorum...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler Leylak Dalı çok haklısınız daha neler yaşayacağız kimbilir, bu sebeple de biraz panik olmuş durumdayım, kimbilir neler yaşayacağız, nasıl atlatacağız, nasıl koruyacağız biz bu yavrucağı diye korktum çok. Ben de kocaman öpüyorum

      Sil
  3. Nazlımmm çok gecmiş olsun demek çok az gelir biliyorum. Ağladım inan konunun Alya'yla ilgili olduğunu okuduğumda :( Acını hissettim. İnan anneme sıksık tembih ettiğim birşey. Herzaman hatta bazen abartarak söylüyorum, bardak, kalem, kaşık varken elinde dikkat et anne diye. Okurken o anlarınıızı düşündüm. Allah hepinize sağlık ve kolaylık versin. Ençok Alya'ma. Hep Alya'nın elinden gitsin o iz, hem sizin hafızalarınızdan. Şükür çok daha kötüsü olmamış.Ne yazıcam şaşırdım. Tekrar gecmiş olsun. Biran önce iyileşir inşallah. Allaha Emanet.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler Emrecim, valla iz miz hiç önemli değil, fonksiyonel bir problem kalmasın yeter inşallah, dikkat ediyorduk tabi ama şimdi üzerine on beşbin kat daha fazla dikkat edeceğiz, çok zor işimiz çok :) Kocaman sevgiler sana, ailene, minik Adaya. Buarada profil fotoğrafınıza bayıldım!

      Sil
    2. Yaa üzüntüden yanlış yanlış yazmış okudum da şimdi :)
      Evet fonksiyonel bir şey olmasın. Hepinize gecmiş olsun tekrar.
      Teşekkür ederim ayrıca:)

      Sil
    3. Aaa bak yine yanlış yazmışım pardon yaa :)

      Sil
    4. Ben de yanlış yanlış yazmışım, kafa kalmadı ki :)

      Sil
  4. Çok geçmiş olsun, çooooooooook üzüldüm, acınızı içimde hissettim
    Çocuklar an'ları yaşıyorlar , o an üzülüyor, o an ağlıyor, o an korkuyorlar , bu yönleriyle biz yetişkinler gibi değiller , iyi ki de değiller
    Siz Alya'nın o an acısına dahil olmuşsunuz derman olmuşsunuz şimdi evdeki neşesine de inşallah ortak olursunuz
    Zaman ve şimdi burada olan size iyi gelecektir, Alya, Alya'nın sağlıklı hali, neşesi size iyi gelecektir
    Birbirinize iyi geleceksinizdir
    Çok geçmiş olsun,
    Yine de daha fazla neler yapılabilir derseniz e-mailleşelim
    İstanbuldaysanız ve profesyonel yardım alma fikriniz devam ederse de bir kaç meslaktaşımın ismini verebilirim
    Sevgiler, Alya'ya öpücükler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler suyun güncesi, inşallah dediğiniz gibi acı da anlıktır, unutur gider. Ve dediğiniz gibi onun neşesi hareketi olmasa bu 2 hafta nasıl geçerdi bilmiyorum. Bir çare bulmak konusundaki içten önerinize nasıl teşekkür etsem az, çok etkilendim! Böyle bir ihtiyaç duyarsak ilk sizinle konuşucam, siz de psikolog/psikiyatrist misiniz? Çok teşekkürler tekrar. Kocaman sevgiler.

      Sil
    2. inanın öyle,bir çok küçük yüreğin ve ailesinin, geçen sene de bizim benzer bir "kaza"mıza dayanarak söylüyorum
      neye odaklanırsanız onun enerjisini üretir yayarsınız ne de olsa değil mi
      eşimle ve küçük yürekle paylaştım onlar da çok üzüldü inanın,
      küçük yürek ananesine anlattı bu akşam buluştuğumuz yemekte
      ne de olsa bunlar da hayatın parçası, (ben e-mali okurken yüzümün ifadesi ve söylediğim söze ve sanırım sese yönelik sormuştu anne ne olmuş diye)
      ne demek , her zaman
      bana www.yasamdakurekcekmek.com dan ulaşırsınız
      sevgiler

      Sil
    3. Yaaa çok tatlısınız ailecek, çok teşekkürler desteğiniz için :) yaşamdakürekçekmekçcom'u öğrendiğime çok sevindim, sizi tanıdığıma da. Demek o güzel erikler Bodrum'un, bambaşka bir boyut kattı bu güzel yazılarınıza :) Sevgiler, iyi geceler

      Sil
  5. çok geçmiş olsun çok, okurken bir an kendim yaşadım o anları sanki, üzüldüm bir an kalakaldım sonra çok şükür rahatladım.Allahım bu nasıl bir duygudur ki insan anne olunca aynı şeyleri hissedebiliyor başka bir anneyle, yani aynı olamaz tabiki ama en azından çok ama çok iyi anlıyor karşısındaki anneyi, dakikaları değil saniyeleri saymanın ne demek olduğunu.Allah bir daha yaşatmasın böylesini.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkürler İlknur, evet çok şükür çok kötü bir şey olmadı sonunda, ameliyat gecesi travmatikti sadece:( inanılmaz bir duygu annelik, bebeğime olmasın bana olsun diyorsun, Allah korusun tüm bebeleri. Sevgiler

      Sil
  6. Ağlamaktan okuyamadım..Daha sonra tekrar sonuna kadar okuyacağım...Çok geçmiş olsun..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :((( çok teşekkürler ama hay allah üzdük sizi de:( Sevgiler

      Sil
  7. Okurken her hali anlamak, yerine koymak çocuğu olan herkes için ortak.0ğlum 2 yaşına girerken gözümün önünde havale geçirip mosmor olunca yaşadıklarımı ömrüm boyunca unutamam.Böyle durumlarda çocuklar bizden daha çabuk atlatıyorlar neyseki.Hep tırmansın hep..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahh evet çok iyi anladım ben de sizi, çok geçmiş olsun size de, kalıcı zarar olmasın da iyileşsinler de gerisi önemli değil. Kocaman sevgiler

      Sil
  8. Kıyamam o tosbik ellere büyük geçmiş olsun
    Yazıyı okuyup durdum ne yazsam bilemedim limonata tarifi elince dedim ki hayat devam ediyor.
    Allah bununla geçmiş etsin bir daha üzüntü göstermesin.
    Öpüyorum onun yumuk ellerini.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler, aminn. Hayat devam ediyor neyseki, çok şükür. Kocaman sevgiler

      Sil
  9. Nazlı, ne büyük birşey atlatmışsınız da Allah Alyacığımı korumuş:( Çok şükür bununla atlatmış. Benim bile nasıl içim yandı okurken, sizleri düşünemiyorum. Çok şükür ki çocuklar bizden çok daha güçlü ve herşeye çok kolay adapte oluyorlar..

    Alyacığın eli,sizin de kalpleriniz bir an önce iyileşssin inşallah. bu da minnakın gördüğü göreceği en kötü şey olsun. Allah hepimizin çocuklarını korusun..

    Öpüyorum Alya'nın o uff olmuş minnak elini de:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler Tuba, her geçen gün daha iyi oluyoruz :) Aynen dediğin gibi inşallah en kötüsü bununla geçsin gitsin, Allah herkesin bebelerini korusun kollasın inşallah. Kocaman sevgiler.

      Sil
  10. Birkaç gün güncelleme görmeyince merak etmiştim. Çok üzüldüm, çok geçmiş olsun. Daha kötüsü de olabilirdi, buna şükür. Yarası çabucak iyileşsin, daha rahat tırmansın her yere ve biz burada yakınlarda tekrar görelim onu o eşsiz gülümseyişiyle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler Engin, yakın bir arkadaşım da 3 gün yazmayınca aricam seni mutlaka bir şey gelmiş oluyor başınıza dedi şakayla karışık :) Amin inşallah. Sevgiler

      Sil
  11. Çok geçmiş olsunn. Ev kazalarından çok korkuyorum, soluksuz okudum yazınızı çok şükür mutlu sonla bitti de rahatladım. Takibe aldım bloğunuzu bize de beklerim... barisingunlugu.wordpress.com

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler, aynen ben de çok korkuyorum artık, melekler korusun artık...

      Sil
  12. Blogunuza tesadüfen geldim, başka bir yazıda "ameliyattan sonra.." diye okuyunca merak ettim, geçmiş yazıları okumaya başladım. Sonra okuduklarımla şok oldum. İnanın gözlerim dolu dolu okudum, resmen yaşadım o anları. Allah beterinden korusun, sağlıklı, upuzun bir ömrü olsun Alya'nın!Takibe alıyorum sizi, inşallah hep mutlu, neşeli yazılar okuruz.Sevgiler:)
    http://coko-prens.blogspot.com

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkürler inşallah dediğiniz gibi hep mutlu neşeli anlar olur paylaştıklarımız:) Hoşgeldiniz, sevgiler :)

      Sil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...