Salı, Aralık 03, 2013

Uyku, alışkanlıklar ve anaçlık üzerine

Bu gece başka bir dönüm noktası hayatımızda. Saat 09.31 pm. Alya uyudu. Kendi kendine. Banyo ve diş fırçalama sonrası. Bizim evin alışık olmadığı üzere tüm sesler ve ışıklar söndü 9da. Anne ve baba kendi yatağına yattı, Alya gitti kendi yatağına. 3 kere çişi 1 kere kakası geldi kalktı yataktan. Ama olsun, debelenme sesleri bir süre sonra yerini horultuya bıraktı. Amanınn, gerçek mi bu!?

(Bu geceden 1 gece ve daha da öncesi: 8'de başlar uyku muhabbeti, daha rutini bile değil,
"uyumuucam, oyun oynuucamm" nidaları eşliğinde ben diyim 10 siz diyin 11 de uykuya dalınır, anne ile sarmaş dolaş, yanak yanağa, ama tabi önce bitap düşen anne sonra Alya.)

Yanak yanağa uyumayı bırakmak istemeyen, Alya'nın içerden gelen her sesine fırlamaya hazır anneye süreç içerisinde babanın yorumu:

"ikinize birden uyku eğitimi vermek gerek, anlaşıldı" :)

Sanırım ben eğitimimin en büyük sınavını verdim bu gece, ilk sefer her zaman en zorudur, bir yandan kendi kendine bırakmaya kıyamıyordum, diğer yandan ona sarılarak uyumak bütün gün beklediğim bir şeydi ama bu kararımız Alya'nın

okulda öğretmenine çok bağımlı olduğu haberi ile tetiklendi.

Okuldaki psikoloğun da tavsiyesi ile uyumadan önce babası anlattı bu gece ayrı uyuyacağımızı, Alya da kabul etmiş! Voila! 1 kere bile dönüp de anne yanıma gel demedi, çocukların potansiyelini nasıl da görmezden gelebiliyoruz...

Görünen o ki çocuklarımıza bu kadar bağımlılık ile doğru bir şey yapmıyoruz aslında, kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğrenmeleri gerekli, ve zaten buna da istekli ve hazırlar. Odasını ayırırken, yanımızda yatırmaktan vazgeçip kendi yatağına yatırmaya geçerken, ve memeyi keserken de aynı şeydi, önce anne olarak benim bağımlılığımdan vazgeçmem gerekiyor her seferinde,

ben hazır olduğumda görüyorum ki Alya aslında çoktan hazır, ben görmeyi ertelemişim.

ve ben böyle yaparak aslında onun gelişimini geciktiriyorum. Öyle değil midir ama, çocuklar annelerin gözünde hiç büyümez?

12 yorum:

  1. Yeni döneminiz hayırlı olsun, ama gerçekten anne için daha zor bağları koparmak. Ben de bir konuda bağımlı olduğunu hissediyorum kızımın. Misal merdivenleri çıkarken, bir yere tırmanırken falan hep yardım etme refleksinde bulunuyorum. Ve yeri geliyor denemekten vazgeçiyor ben yanında olmadan. Bunu görünce hatamı anlıyorum ama hiç kıyılmıyor ki kuzulara

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle ben de kıyamıyordum Gece tek başına uyutmaya, ama kızım için herşeyin yolunda olduğunu ve tek başına çok daha kolay uyuduğunu / yaptığını görünce ben de bağları koparma konusunda daha cesaretli oluyorum. Tabi babaların rolü büyük burada bence :)

      Sil
  2. kıyamam ikinizede ben 20 yaşında anne olduğumda birde üzerine 13 ay sonra ikinci bebek geldiğinde her şey biran önce olsun istiyordum.Biran önce kendi odalarında yatsınlar,kendi yemeklerini yesinler,kendileri giyinsin.....vs..vs..O günler okadar yoğun geçtidi nasıl büyüdüler,ne zaman büyüdüler anlıyamadım.Ama 13 sene aradan sonra evimize gelen hediye bebek Ebrar la her şeyin tadını çıkarıyorum.Sanırım benim durumum bağımlılığı da geçti hastalık boyutunu buldu,bazen yatağında uyuyan bebişi alıp kendi yatağıma koyuyorum:) anlıyacagınız benim durumum vahim:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) aynısını yapmamak için yani uyuyan bebeği yatağıma almamak ya da ben kendim yanına yatmamak için zor tutuyorum inanın Arzu hanım, pek de farklı sayılmayız :) amaan keyfini çıkarın o zaman napalim--kocam duymasın:)

      Sil
  3. Merhaba Nazlıcım

    Öğretmenine bağlılık kelimesin takıldım nasıl anlamışlar ve ne demek istiyorlar ben Alya ile Mira birbirine çok benzitiyorum alışkanlıkları, buyurken geçridikleri evreler vs bu nedenle enteresan geldi bu ifade Umarım bizde Miranın kendi başına uyuduğu günleri görürürüz :))

    Sevgiler
    Özge

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhabalar Özgecim, ilk günden beri çok seviyordu öğretmenini, bu dönem yani 2-3 yaş çocuklar çok bağlanırmış zaten öğretmene, normalmiş, öğretmenin sözünü en çok dinleyen, tek ve düzgün sıra halinde yürüyen bu dönem çocuklar olurmuş. Ancak bizimki son bir kaç haftadır öğretmen sınıftan çıkınca ağlamaya başlamış :( evde de herşey yolunda, hiç bu tür bir hareket yapmıyor ne ben evden çıkarken sabahları ne de evde beni görmediği zamanlarda... Valla ben de çok şaşırdım, bakalım şimdi ara ara anlatıyorum..

      Darısı kesinlikle başınıza, hayat kalitem arttı resmen :)

      Sil
  4. açıkcası bende öğretmene alışkanlık konusuna takıldım bu arada burdan da kreşe başladığını anlamış bulunuyorum nasıl verdiniz verme sürecinde neler yaşadınız kolaymı zormu benim de3 yaşında kızım var vallahi ben nasıl verecem daha doğrusu nasıl koparım ondan düşüncesi ile hep erteliyorum bu konuyu biraz bu konuda deneyimlerinizi bizimle paylaşırsanız çok sevinirim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Her çocuğun başka bir hikayesi oluyor, denemeden sizinki nasıl olacak bilemiyorsunuz, ama önce sizin hazır olmanız gerek :) ilk zamanlar hem siz hem o alışma süreci geçiriyor illa ki...
      Bizim sitemizde bir okul var ve önünde bir park var, zaten okulun parkı diye benimsedi önce parkı sonra okulu, o sebeple hiç düşünmeden bu okula verdik, başta gitmicem diyim sonra bir bahane bulup götürdüğümüzde arkasına bakmadan sınıfa dalmaya başladı :) şimdi 2 ay oluyor, iyicene alıştı..

      İyi şanslar :)

      Sil
  5. Yeni döneminiz hayırlı olsun,fotoğrafta melek gibi:)Gerçekten dediğin doğru sanki hissediyorlar birşeyin sonunun geldiğini ve yeni başlangıcı..Sonra start'ı kendileri veriyor.Maşallah ona:)Sen de çok rahatlayacaksın zamanla.Uyku rutini günün sonunda ne de olsa anneyi çok yoruyor.Ben de hala öncelikle kucağımda pışpılıyorum sonra yatağında..ama bakıyorum artık kucağımda küçük bir delikanlı var ve sığmıyor:)Darısı başımıza,çok öptüm:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :) Çok saol Tubacım, evte kesinlikle klişe ama bizim düşündüğümüzden çok çok daha akıllılar, sağ duyulular.. Evet ya başka bir yorumda daha söyledim resmen hayat kalitem arttı, daha mutlu bir insan bile olabilirim kendi kendine uyuduğu 3. gecenin sonunda :) Darısı sizin başınıza, unutma Ege çoktan hazır :)

      Sil
  6. çok güzel.tıkır tıkır işliyor planların Nazlıcığım
    nazar değmesin,Alya çok huzurlu ve uyumlu bir çocuk belli ki
    çok da güzel taş bebeğim :)

    YanıtlaSil
  7. aslında bız bagımlıgız onlara..mıs kokularıyla uyumaya...onlar bızden daha yetıskın...ben mesela ,kuzum cok akıllı ama ben bayılıyorum onunla uyumaya :))) bakalım ne zaman vazgececegım:) sevgıler

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...